محمود صالحی در روز بیست و هفتم اسفند به دنبال یک سال اسارت در سیاهچالهای مرگ دولت بورژوازی ایران، به اداره بازپرسی شعبه ۴ بیدادگاه سنندج احضار گردیده است. او باز هم در آنجا توسط حاکمان سرمایه آماج بازجوئی و اتهام و بازخواست قرار گرفته است. جرم وی این بار آن است که با خارج زندان تماس حاصل کرده است!!! که از توده کارگر همزنجیر خود به خاطر اعتراض آنان به اسارت جنایتکارانه وی تشکر نموده است. که از مبارزات همزنجیرانش علیه تشدید استثمار و بربریت سرمایه داری جانبداری کرده است. در یک کلام جرم او این است که در مکان یک کارگر به بشرستیزی هولناک بورژوازی معترض است. محمود اساساً به همین دلیل در زندان به سر می برد. او یک سال است که به جرم تلاش برای برگزاری مراسم روز جهانی طبقه خود به تحمل وحشیانه ترین شکنجه های جسمی و روحی از سوی حاکمان بیدادگاههای بورژوازی محکوم گردیده است.
احضار صالحی به بازپرسی بیدادگاه سنندج نشانه بسیار صریح دسیسه پردازی عمال سرمایه برای ادامه اسارت او در سیاهچالها است. این توطئه شوم باید از سوی تمامی توده های طبقه کارگر ایران و جهان با قاطعیت تمام محکوم گردد. ما بارها و هر بار با بیشترین صراحت تأکید نموده ایم که کلید آزادی محمود و همه محمودها صرفاً و باز هم صرفاً در کف کفایت جنبش ضد سرمایه داری و برای محو کار مزدی طبقه کارگر ایران و جهان است. معضل اسارت محمود به طور قطع مشکل گای رایدرها، خانم آنابیوندی ها، نهادهای تا مغز استخوان مزدور سرمایه مانند سازمان جهانی کار، اتحادیه های کارگری آلت دست سرمایه جهانی و امثال اینها نبوده و نمی باشد. رفرمیسم راست و چپ ایرانی حلق آویز به این نهادها نیز قادر به ایفای هیچ نقشی در آزادی محمود یا همزنجیران محمود نیست. بورژوازی در کار اسارت، شکنجه و نابود سازی محمودها به قدرت اختاپوسی طبقاتی خود اتکاء می کند. آزادی محمود هم باید امر مسلم و عاجل طبقه او باشد. این توده های کارگر ایرانند که باید در هر کجا که هستند علیه اسارت صالحی و همه صالحی ها دست به اعتراض بزنند. باید قدرت طبقاتی سرمایه را با قدرت طبقاتی ضد سرمایه داری و ضد کار مزدی خویش پاسخ گویند. باید به هر میزان که توان دارند چرخ تولید و کار را از چرخش فرو اندازند. باید دولت بورژوازی را زیر فشار قدرت خویش مجبور به آزادی صالحی ها سازند.
آزادی صالحی اما فقط امر طبقه کارگر ایران نیست. اسارت هر کارگر معترض به جنایات سرمایه داری، ضربه ای به جنبش کارگری است و هر نوع ضربه ای به هر بخش جنبش کارگری ضربه ای به کل استخوانبندی حیات طبقه کارگر بین المللی است. هر هجوم سرمایه علیه هر شمار کارگران تهاجمی علیه جنبش کارگری جهانی است. هر ضربه بورژوازی و هر تهاجم هر دولت سرمایه داری در هر کجای دنیا باید با مقاومت و اعتراض و موج پیکار همه کارگران دنیا مواجه گردد. تلاش برای آزادی صالحی امر کل طبقه کارگر بین المللی است.
فعالین لغو کار مزدی
۱۸ مارس ۲۰۰۸
