در طی یک هفته خیزش اخیرآبانماه ، توده کارگر که اکثراً فرزندان جوان طبقه کارگربودند به بهانه افزایش قیمت بنزین با فوران خشم فروخفته شان علیه تمامیت رژیم سرمایه داری اسلامی ، خیابانهای شهرهای ایران را اشغال نمودند. خیزش آبان درامتداد دودهه اعتراضات هرروزه طبقه کارگروشورش دیماه ۹۶ و این بارفراگیرترعلیه فشاراستثمارسرمایه داری وتبعات وجودی سرمایه، ازگرسنگی، فقروفلاکت، بی خانمانی وآوارگی تا کشتار، شکنجه وزندان ،آپارتاید جنسی وآلودگیهای زیست محیطی وفراوان فجایع جنایت آمیزدیگررژیم اسلامی به وقوع پیوست. آتش زدن نمادهای سرمایه، حمله به مراکزنیروهای سرکوب و نهاد های تحمیق مذهبی رژیم از قبیل بانکها، بسیج، سپاه و پلیس، دفاترامام جمعه ها و حوزه های علمیه سوای مقابله عملی توده های شورشی با خشونت افسارگسیخته وکشتارسازمانیافته رژیم اسلامی سرمایه تعبیر دیگری نداشت. در طی این یک هفته ، وحوش سرکوبگر رژیم صدها نفررا کشته وهزاران نفررا زخمی کردند وبه اسارت گرفتند. دولتهای سرمایه داری غرب حتی سیاست فریب دموکراسی وحقوق بشری شان را کنار گداشتند تا حداکثر کمک را به حاکمان اسلامی سرمایه در کشتار کارگران بنمایند. بنگاههای سخن پراکنی و رسانه های امپریالیستی سعی کردند ، وسعت خیزش توده های استثمارشونده را محدود وکم اهمیت جلوه دهند ودرعوض سرکوب و کشتاررژیم اسلامی را تا توانستند با چشم پوشی بدرقه نمودند . شبکه های مافیایی نظیر«من وتو» و«ایران اینترنشنال» در باره نبش قبرشدگان شاهنشاهی به هیاهو پرداختند تا رضا پهلوی ومادرش درسناریوی کمدی «منجی بودن» ایفای نقش نمایند . درتظاهرات های ایرانیان به حمایت ازخیزش آبان در کشورهای مختلف چند تن ازشعبون بی مخ های شاه الهی هم با پرچم وعکس شازده شان ، حضورمیافتند تا اخلال گری نمایند . واما دراین بین «حزب کمونیست کارگری» درکنارهمین اراذل واوباش سلطنت طلب و ساواکیهای ازسوراخ خزیده به نرمش«اپوزیسیون اپوزیسیون نبودن» خود مشغول شد تا رونوشت مطابق اصل «همه با هم» دیگرگرایشات بورژوایی را نمایندگی کند. برغم اینکه در خیزش آبان ۹۸ ، گوشه ای ازقهرانقلابی توده ها علیه سرمایه داری درمقابله با رژیم بکارگرفته شد ، اما اعتراضات همچون دیماه ۹۶ خود جوش وفاقد چشم اندازروشن طبقاتی بود . ضعفی است که میتواند توسط جنبش طبقه کارگربرطرف شود وچگونگی برون رفت ازآن به سازمانیافتگی جنبش شورایی طبقه کارگر، مبتنی براستراتژی و تاکتیک ضد سرمایه داری بستگی دارد . اما فراموش نباید کرد که درصورت پیشروی هرخیزش توده ای درایران این ضعف با خطری دیگری نیزروبرواست که ضروریست نسبت به آن هوشیار بود وافشاگری شود . وآن راهکارهای گرایشات مرتجع اپوزیسیون بورژوازی در داخل وخارج است که همواره درکمین فرصت هستند تا برموج اعتراضات برای خود کسب اعتبار کنند ونکبت دیگری چون رژیم اسلامی را تحمیل نمایند . دراین صورت این معضلی میشود اجتناب ناپذیردرپیش رو که میتواند آسیب های غیرقابل جبرانی برروند سرنگونی سرمایه داری اسلامی ایران وارد نماید که کمترین آن ترمز برتأخیراین روند میکشد ویا دگربارسراب یک ضد انقلاب دیگر، میتواند طومارپیروزی انقلاب توده مردم استثمارشونده به جان آمده را درهم بپیچد. برای پیشگیری از شکل گیری آلترناتیو نکبت باری مانند جمهوری اسلامی که از کمک و حمایت نهادها، رسانه ها، محافل آکادمیک ، ژورنالیست ها مزدور، تئوریسین ها و تحلیل گران مروج سیاست دول سرمایه داری جهانی برخوردارخواهد بود ، فقط باید به عروج جنبش شورایی طبقه کارگر دل بست و برای این کار تلاش نمود. فقط پرولتاریای سامان یافته در شوراها است که می تواند بیرق اعتراضات را به دست گیرد . دول سرمایه داری جهانی و دررأس شان امپریالیست آمریکا توسط زرادخانه مهندسی افکارشان دررابطه با اپوزیسیون جمهوری اسلامی دونوع سیاست را همزمان پیش میبرند . یکی اپوزیسیون تراشی فاقد مشخصه های متعارف اپوزیسیون سیاسی و دیگری حمایت از اپوزیسیونهای ارتجاعی که در آرشیو آلترناتیوخود ذخیره کرده اند. گروه نخست مرکب از یک طیف گسترده است، از ناراضیان حکومتی ، همسویان دلسوز داخل و خارج کشوری رژیم ، لابی های ظاهراً مخالف ، تا هرمنتقدی که با رژیم همراهی دارد . طیف دوم اپوزیسیونهای ارتجاعی را گرایشات بورژوایی پروغربی موسوم به رژیم چنج نظیر مجاهدین و سلطنت طلب ها تشکیل می دهند که امید دارند از سوی سرمایه داری جهانی به سرکردگی امپریالیست آمریکا بعنوان جانشین رژیم اسلامی به حکومت برسند وادامه سلطه سرمایه وروند استثمارسرمایه داری را تضمین کنند. با توجه به آنچه که درخیزش آبان گذشت، سؤال اساسی این است که با توجه به مبارزات موجود جنبش کارگری، طبقه کارگر با کدام اقدامات میتواند به همزنجیران سرکوب شده خیزش آبان ماه یاری برساند؟ دراین خیزش تا کنون صدها نفر کشته شدند وهزاران نفرزخمی دربیمارستانها در خطردستگیری توسط دژخیمان اطلاعاتی هستند وهزاران نفرهم درشکنجه گاههای رژیم سرمایه داری اسلامی به اسارت گرفته شده اند. خانواده های زخمی ها واسیرشدگان در پشت درهای بیمارستانها و زندانها به کمک توده های ستمدیده نیاز دارند تا از شقاوت و وحشی گری بیشتررژیم جلوگیری نماید و رژیم به عقب رانده شود. کارگران درچندین مرکزکاروتولید با اینکه درطی یک هفته خیزش آبان در شهرهای شوش ، اراک ، اهواز، عسولیه ، ماهشهر، تهران ، بهبهان وشهرهای دیگردست به حرکتهای اعتراضی ازقبیل اعتصاب زده بودند اما در پیوند با اعتراضات خیابانی همزنجیران حمایتی نشان ندادند. این انتقاد بیشترمتوجه کارگران صنایع نفت ، برق ، گاز، ذوب آهن و دیگر مراکز بزرگ کاروفعالیت میباشد که نه اعتراضات جاری جنبش کارگری و نه شورش هم طبقه ای ها درخیابان راهمراهی کردند . قبل ازاینکه به امکان اقدامات طبقه کارگرکه میتواند ، اشاره شود همانطورکه دربالا ذکرشد سازمانیابی جنبش شورایی که پژواک آن درسال گذشته درنیشکرهفت تپه نیزطنین اندازشد ، باید بعنوان ضرورت اجتناب ناپذیربدون سهل انگاری تأکید شود و وظیفه مندی فعالین کارگری نسبت به آن معطوف باشد .
– کانون های اعتراضات جاری جنبش کارگری بطورهماهنگ با هم وفراخوان به پیوستن مراکزتولیدی بزرگ مثل صنایع نفت ضمن بکارگیری مکانیزم شورایی که مبتنی برامکان دخالتگری وشورومشورت در تصمیم گیری جمعی میباشد میبایست درسرلوحه خواسته هایش آزادی بی قید وشرط دستگیرشدگان خیزش آبانماه وتمامی زندانیان سیاسی را قراربدهد ، با این هدف که به یکی ازخواستهای سراسری اعتراضات جنبش کارگری تبدیل شود تا حمایت عملی توده مردم ، بتواند ترفندهای رژیم دررابطه با مهندسی افکارعمومی را خنثی کند و ازکشتاردستگاه سرکوب جمهوری اسلامی جلوگیری نماید . – به جای جنجال جایگزینی مالکیت خصوصی با دولتی سرمایه باید برای به تصرف درآوردن مراکز کار و تولید آماده شد. پروسه کار و تولید را بطور شورایی برنامه ریزی کرد ، برسرنوشت محصول کار خود تسلط یافت ، شریان انباشت سرمایه را که از قبل کار پرداخت نشده جاری است مسدود نمود ، اداره شورایی را به خیز بلند قدرت طبقاتی گسترش داد وآلترناتیوشورایی طبقه کارگرعلیه سرمایه داری اسلامی را به گفتمان جامعه درآورد.
– درهمین خیزش آبانماه ، اگر به این ابتکارتوده ها – به دست گرفتن کنترل مناطق توجه شود – که بی تردید اکثرساکنین ازخانواده های کارگری هستند باید سازماندهی شوراهای محیط کار و زندگی را پی گرفت که علاوه براینکه به لحاظ ترکیب طبقاتی ظرفیت این سازمانیابی را درخود دارند ، میشود ازطریق روابط شورایی تدابیراعتراضات را همگانی اتخاذ کرد وهماهنگی لازم را سامان داد ، شناسایی بسیجی ها ودیگرعناصرسرکوب رژیم اسلامی را با رعایت کامل مسائل امنیتی پیگیری نمود ، به افشا وانزوای اجتماعی آنها مبادرت کرد ونقش تبلیغی ، اطلاعاتی و جاسوسی شان راعلیه توده های مردم خنثی نمود .
– همانطور که در بالا اشاره شد کارگران مراکز بزرگ که نقش کلیدی در تولید سرمایه داری دارند و خیزش اخیررا نظاره گر بودند ، به لحاظ سرشکن شدن باربحران فزاینده سرمایه داری بر معیشت خود و سایرهم طبقه ایها بر این امر وافق هستند که شورش گرسنگان همزنجیرشان دگربار با موج بلند به مصاف سرمایه داری اسلامی خواهد آمد ، از زاویه منافع مشترک طبقاتی با شورومشورت ، میشود درجهت اقدامات حمایتی وراهبردی به تصمیمات عملی رسید وبرنامه ریزی کرد . در شرایط حاضر که هزاران نفر در سیاهچالهای رژیم به زیر شکنجه برده شده اند ونیز انبوه زخمی ها که در بیمارستانها درخطر دستگیری توسط دژخیمان سپاه و وزارت اطلاعات قرار گرفته اند ، تدارک اعتصاب سراسری با خواست آزادی بی قید و شرط دستگیرشدگان خیزش آبانماه وتمامی زندانیان سیاسی امری است اجتناب ناپذیر پیش روی فعالین جنبش کارگری . دراین رابطه ارتباط کانون های مبارزات جاری طبقه کارگر بطورمثال نیشکرهفت تپه ، هپکو و آذرآب اراک ، فولاد اهواز، بازنشستگان ، معلمین ، پرستاران ، کارگران شهرداری ها با دیگرمراکز بزرگ کاروتولید به ضرورت وحدت طبقاتی برای تدارک اعتصاب سراسری پاسخ می دهد.
بیژن شفیع
۱۲ آذر ۱۳۹۸
