یکی از معاونین وزارت کار سرمایه در ایران، در مصاحبه با رسانه های بورژوازی گفته است که سالانه ۱۲ هزار کارگر به دلیل حوادث ناشی از کار جان خود را لز دست می دهند. این کارگزار سرمایه در ادامه مصاحبه اش با رسانه ها اشاره به بیماری های شغلی منتهی به مرگ نیز کرد. وی آمار حوادث منجر به فوت کارگران که ناشی از بیماری های برخاسته از محیط های کاری آکنده از مواد و گاز های خطرناک می باشند را حدود ۱۲ برابر حواث و سوانح مرگبار فیزیکی اعلام نمود. یعنی تعدادی در حدود ۱۴۴۰۰۰ نفر کارگر در سال. آمار های ارائه شده توسط دولت جنایتکار سرمایه در ایران در هر موردی بویژه در ارتباط با توده های میلیونی کارگر همیشه با واقعیت اختلاف فاحش داشته و دارد. لذا تعداد واقعی در هر دو مورد هم مرگ در اثر سوانح کاری و هم بیماری های ناشی از محیط های کاری بسیار بیشتر از آمار به اصطلاح رسمی دولت اسلامی سرمایه می باشد. اما همین تعداد بسیار تقلیل یافته آمار قربانیان تولید ارزش اضافی و سود های انبوه صاحبان سرمایه و دولت اسلامی سرمایه داری در جهنم ایران نیز بیانگر واقعیتی هولناک در مورد شرایط قلمرو های کار و استثمار توده های کارگر دراین جامعه می باشد .
در کنار شدت کار و بهای نازل و شبه رایگان نیروی کار کارگران در ایران که موجد کسب ارزش های اضافی هزار و چند درصدی حاصل استثمار کارگران توسط صاحبان سرمایه می گردد، سرمایه داران جنیتکار و دولت درندۀ اسلامی اشان همچنین از مکانیسم های دیگری مانند کاهش حداکثری هزینۀ تولید نیز در جهت افزایش باز هم بیشتر سود سرمایه های شان استفاده می کنند. مهم ترین و قابل دسترس ترین راه و روش کاهش هزینۀ تولید، حداکثر صرفه جویی در هزینه های مربوط به ایمن سازی شرایط و محیط کار و تولید می باشد. صاحبان جانی سرمایه به قیمت در خطر بودن همیشگی جان توده های کارگر در محل های کار و تولید به این عمل شریرانه مبادرت کرده و می کنند.
فقدان وسایل و تجهیزات پیشرفتۀ ایمنی و عدم توجه مطلق به شرایط قلمرو های تولیدی و کاری خطرناک مانند معادن، ساختمان و کار با مواد آتش زا و مضر برای سلامتی انسان و … طی سال های اخیر عامل اصلی تمامی سوانح کاری منتهی به کشته شدن و یا ناقص گشتن فیزیکی کارگران این حوزه های کار و استثمار بوده و می باشد. صاحبان سرمایه و دولت های سرمایه داری در ایران و جوامع مشابه و حتی در جهان تحت سیطره اشان تا زمانی که با تودۀ کارگرانی فاقد قدرت متحد و متشکل طبقاتی ضد سرمایه داری مواجع باشند، بدون قائل بودن هیچ ارزشی برای جان تودۀ بردگان مزدی اشان، همین وضعیت را در جهت حفظ و افزایش سقف سود سرمایه هایشان ادامه خواهند داد. زیرا در عین اطمینان از وجود میلیونی ارتش کارگران بیکار برای جایگزینی قربانیان هر روزه اشان، سود و تنها سود سرمایه هایشان و الزامات افزایش آن برایشان در اولویت و مبرمیت قرار دارد.
۱۴ اکتبر ۲۰۱۵
گزارش۲۱ مهر ایرنا منبع:
