کشتار کارگران آواره و گرسنه افغان به شیوه های مختلف مشغله مدام و روز به روز دولت درنده اسلامی بورژوازی ایران از سال ها و دهه ها پیش تا امروز است. حمام خون این نفرین شدگان دوزخ پلشت سرمایه، محمل ها، ادله و شأن نزول های همه جوری دارد. هر افت و خیز مناسبات میان جمهوری اسلامی و دولت کرزای، هر نیاز حاکمان دژخیم سرمایه داری ایران به واکنش در مقابل دولت های امریکا و اروپا و سایر اعضای ناتو، هر جدال درونی میان باندهای مافیائی اندرونی دولت اسلامی در حوزه خرید و فروش مواد مخدر، هر میزان طغیان بیشتر بحران اقتصادی سرمایه در ایران، هر مقدار فشار بیشتر بیکاری و قحطی و فقر و فلاکت ناشی از وجود سرمایه داری و در یک کلام هر فراز و فرود رویدادهای روز جهنم گند و خون بردگی مزدی، می تواند دستاویزی کافی برای قتل عام کارگران افغان توسط نهادهای نظامی و انتظامی و قضائی جمهوری اسلامی تلقی گردد. حمام خون های این کارگران به شیوه های مختلف انجام می گیرد. اعدام های چند صد چند صد در زندان ها، به گلوله بستن آن ها در بیابان ها، درو نمودن وسیع آنان در شبیخون های فاشیستی بسیجی ها یا سایر نیروهای سازمان یافته رژیم اشکالی هستند که بر پایه نیازهای روز رژیم در دستور کار قرار می گیرند. آخرین مورد گزارش شده این حمام خون ها جنایت سبعانه ای است که در ۲۴ خرداد، روز عروج رئیس جمهور اعتدال گرای دولت اسلامی صورت گرفته است. بر اساس اخبار واصله در این روز یک جمعیت ۳۶ نفری از کارگران افغان زیر فشار گرسنگی و خطر مرگ ناشی از نداری خانواده های خویش در جستجوی جائی برای فروش نیروی کار شبه رایگان خود راهی ایران بوده اند. این کارگران بسیار خوب می دانند که بر سر توده وسیع همجزنجیر آن ها در ایران چه می رود. تهاجمات سازمان یافته فاشیستی، راسیستی، نازیستی و سبعانه دولت هار اسلامی علیه توده وسیع کارگران مهاجر افغانی در مناطق مختلف ایران را خوب آگاهند. با همه این ها و با علم به خطر مرگ تلاش داشته اند تا شاید خود را به جائی برسانند و نانی برای سیر کردن شکم گرسنه فرزندان خویش بیابند. بنا به گزارش ها، نیروهای نظامی جمهوری اسلامی در همان روز این جمعیت ۳۶ نفری را با قساوت و سبعیت تمام به رگبار بسته اند. ۷ تن را به قتل رسانده اند و ۱۷ نفر را به شدت مجروح ساخته اند.
سیمای سوسیالیسم
ژوئن ۲۰۱۳
قربانی ده ها کارگر گرسنه افغان در مقدم رئیس جمهور اعتدال گرای دولت هار بورژوازی ایران
