فقط در استان قزوین بیش از ۶۰۳۴ کارگر بهای نازل نیروی کار خود را برای مدتی مدید از چند ماه تا چندین سال و عده زیادی از آن ها حدود شش سال و اندی دریافت نکرده اند . این کارگران در ۴۹ واحد صنعتی مختلف مستقر در استان قزوین توسط صاحبان سرمایه استثمار می شوند. اکثریت غالب آن ها، زائد بر ۵۰۰۰ نفرشان بر پایه قرادادهای موسوم به موقت کار می کنند. سرمایه داران بهای نیروی کار توده های کارگر را مصادره می کنند. برای ماهها یا سالها دستمزد ناچیز آن ها را پرداخت نمی نمایند. صاحبان سرمایه به ویژه در ایران بر این عقیده اند که کارگر مزدی باید بدون مزد کار کند. باید دنیای سرمایه ها را تولید کند و خودش و فرزندانش از گرسنگی بمیرند. پس از مرگ با خیل دیگری از همزنجیرانشان جایگزین شوند. همزنجیران آن ها نیز به همین سرنوشت دچار گردند. سرمایه داران بهای نیروی کار توده های کارگر را به جای پرداخت به کارگران بر سرمایه خود می افزایند. با این سرمایه الحاقی نیروی کار مزدی بدون مزد را سلاخی می نمایند و در این راستا اگر هم روزی زیر فشار قهر کارگران مجبور به پرداخت دستمزدی شوند درصد ناچیزی از این دستمزدهای معوقه را با سود حاصل از انباشت مزدهای مصادره شده خود کارگران پرداخت نمایند.
۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۳
