جوامع سرمایه داری حوزۀ صدور سرمایه های خارجی و امپریالیستی در ادبیات بوژوازی ” کشورهای ادغام شده در اقتصاد سرمایه داری جهانی” توصیف می شوند. وجود نیروی کار میلیونی شبه رایگان در این گونه جوامع بستر مناسبی جهت کارتل ها و تراست های امپریالیستی جهت پیش ریز سرمایه و کسب ارزش های اضافی عظیم و در این راستا سود های نجومی از طریق استثمار وحشیانۀ بردگان مزدی شبه رایگان این جوامع می باشد.
ویتنام در زمرۀ این گونه کشور ها است که در طول سه دهۀ اخیر حوزۀ صدور و پیش ریز سرمایه های غول های اقتصادی کشورهای سرمایه داری امپریالیستی امریکا و غرب مانند نایک و آدیداس بوده است.
در هفتۀ جاری حدو ۹۰ هزار کارگر شبه رایگان نایک و آدیداس در شهر هوشه مینه در جنوب ویتنام در اعتراض به قوانین ضد کارگری دولت سرمایه داری ویتنام بعد از اعتصاب در محیط کار به خیابان آمدند. به گفتۀ کارگران قوانین جدید که قرار است از سال آینده اجرایی شوند مزایای اجتماعی آنان و در نتیجه توانایی اشان برای تامین نیاز های اولیۀ خانواده هایشان را در زمان بیکاری کاهش می دهد. از سخنان این بردگان مزدی این گونه به نظر می رسد که بخش عمدۀ این به اصطلاح “مزایای اجتماعی” غرامت بیکاری باشد که قرار است طبق خواست دیکته شده از جانب صاحبان این دو شرکت عظیم سرمایه داری به دولت سرمایه در ویتنام، از سال آتی کاهش یابد. این ها همه در حالی است که بنا بر آمار منشر شده از سوی وزارت کار سرمایۀ ویتنام در سال ۲۰۱۴ حدو ۶۷۰۹ حادثه در محل های کار و تولید اتفاق افتاده است که در نتیجۀ آن ۶۳۰ کارگر جان خود را از دست داده ان و در واقع به طور متوسط در هر ماه بیش از ۵۰ کارگر در آستان تولید هرجه افزون تر ارزش اضافی و سود این شرکت ها قربانی شده اند. این فجایع به نوبۀ خود حکایت گر فقدان وسایل و تجهیزات ایمنی کافی و شرایط ناایمن محیط های کار و تولید در ویتنام می باشند این امر یعنی عدم توجه شرکت های جنایت کار سرمایه داری به ایمن سازی شرایط میحط کار که در جهت کاهش هزینۀ تولید صورت می گیرد، در کنار بهای شبه رایگان بردگان مزدی ویتنام سرچشمۀ سیل خروشان سود این عول های سرمایه داری امپریالیستی می باشد.
جمشید کارگر
سپتامبر ۲۰۱۵
|
|
