در روزهای اخیر توده های کارگر معلم در شهرهای مختلف ایران اقدام به تجمعات اعتراضی نموده اند. این بخش از طبفۀ کارگر ایران مانند سایر کارگران سوای محرومیت از تمامی حقوق اولیۀ اجتماعی شدیداً مورد استثمار قرار دارند. فشار اقتصادی و معیشتی بر کارگران معلم مانند سایر همزنجیرانشان در دیگر حوزه های کار و تولیدی غیر قابل تحمل می باشد و حتی امکان زندگی بخور و نمیر را برایشان میسر نمی کند، به طوری که اکثریت آنان سوای کار معلمی به کار های متفاوت و فرسایندۀ دیگری نیز روی می آورند. در طول حیات دولت اسلامی سرمایه، حرکات اعتراضی کارگران آموزگار زیر فشار فقر و فلاکت در اشکال تجمع و تظاهرات خیابانی غالباً در تهران و چند شهر بزرگ جریان داشته است. این حرکات در گسترده ترین بخش خود تحت هدایت گرایش سندیکالیستی راست بوده است و تا کنون دستاورد قابل ملاحظه ای نداشته است و توسط رژیم درندۀ اسلامی سرمایه به طرق مختلف سرکوب گردیده است. متعاقب حرکات و تجمعات خودجوش روزهای گذشته این بار نیز انجمن سندیکالیستی معلمان فراخوان اجتماع سکوت کارگران آموزش و پرورش را در ۱۰ اسفند صادر کرده است. این تجمع سکوت قرار است به مدت ۲ ساعت در تهران مقابل پارلمان سرمایه و در شهرستان ها در شعب کانون صنفی ادارات آموزش و پرورش برگزار شود.
همزنجیران معلم
شما بخش تحصیل کرده تر طبقۀ کارگر هستید و با فروش نیروی کارتان بطور عمده نیروی کار فکری تان در تحقق و افزایش ارزش اضافی و همچنین در قلمرو هایی تولید مستقیم آن نقش دارید و به این اعتبار در نظام ضد بشری سرمایه در تمامی جهان سرمایه داری استثمار می شوید. لذا با خریدار نیروی کارتان اعم از دولتی و خصوصی در تضادی آشتی ناپذیر می باشید و به این اعتبار مانند سایر بخش های طبقۀ کارگر چه مولد و چه غیر مولد، مبارزه جبر کار و زندگی شما می باشد. این مبارزه بطور خود جوش و طبقاتی ضد سرمایه می باشد. و در صورتی که توسط گرایشات بورژا سندیکالیستی امثال “کانون صنفی معلمان” به مماشات و سازش کشانده نشود می تواند به قدرت متحد طبفاتی تان اتکا کند. این قدرت باید بطور شورایی و ضد سرمایه داری سازمان یابد و با جلب حمایت سایر بخش های طبقۀ کارگر در اشکال تعرضی، مطالبات معیشتی و اجتماعی و سیاسی خود را طرح و خواهان تحقق آن ها گردد. با تجمع با صدا و بی صدا کاری پیش نمی رود. این راهکار ها را طی سال های متمادی بار ها تجربه کرده ایم. تنها یک راه درپیش پای ما بردگان مزدی جهت احقاق حقوق طبقاتی مان از دولت درندۀ اسلامی سرمایه و سرمایه داران جنایت کار وجود دارد باید در هر حوزه و محل کار و زندگی. شورایی و ضد سرمایه داری متشکل شویم و همزمان که مبارزات مطالباتی طبقاتی خود را بطور شورایی و با رویکرد ضد سرمایه داری پیش می بریم ، با پیوند دادن شورا هایمان تا حد ممکن در جهت سراسری کردن آن ها تلاش کنیم. فقط در این صورت است که با اتکا به قدرت پیکار سراسری طبقاتی مان خواهیم توانست با تحمیل مطالبات برحق و مسلم خویش سنگر به سنگر سرمایه داران و دولت سرمایه داری را تا نابودی و محو رابطۀ خرید و فروش نیروی کار و لغو کار مزدی عقب برانیم
جمشید کارگر
اسفند ۱۳۹۳
