پنج کارگر عضو و مسئول سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که پیش تر توسط دادگاه سرمایه به زندان های قطعی و تعلیقی محکوم شده بودند اینک احکام قطعی محکومیت خود را دریافت کرده اند. علی نجاتی رئیس، فریدون نیکوفرد نایب رئیس، قربان علی پور منشی و جلیل احمدی عضو سندیکا هر کدام به ۶ ماه حبس تعلیقی و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده اند. برای محمد حیدری مهر عضو دیگر سندیکا نیز ۴ ماه حبس تعزیری و ۸ ماه حبس تعلیقی قطعیت یافته است. این ۵ کارگر به کرات اعلام داشته اند که چهارچوب فعالیت آنان سندیکائی است، به منشور بردگی مزدی دولت اسلامی سرمایه که قانون کار نام دارد پای بند هستند و فراتر از مبارزه سندیکالیستی و قانونی دست به کاری نزده و نمی زنند. جرم این ۵ نفر کارگر بر اساس ادعانامه دادستان سرمایه فقط این است که با رسانه های بین المللی مصاحبه کرده اند!!
مبارزه ۳۰۰۰ کارگر نیشکر هفت تپه در طول این چند سال برگ بسیار درس آموزی در کارنامه جنبش کارگری ایران در طول این سال ها است. این مبارزه با خیزش هزاران کارگر معترض و عاصی در چند سال قبل آغاز شد، اعتصابات وسیع و بسیار طولانی، راهبندان های مهم و قدرتمندانه، راه پیمائی های پرشکوه در سطح شهرها، برنامه ریزی برای جلب حمایت کارگران سایر مراکز کار، حضور گسترده اعضاء خانواده های کارگران و مردم عادی شهرها در راه پیمائی ها و بسیاری راهکارهای دیگر توسط توده های کارگر علیه سرمایه داران و دولت سرمایه داری اعمال گردید. مبارزات کارگران اما در نیمه راه و در شرائطی که می رفت تا هر چه توفنده تر قدرت سرکوب سرمایه را زیر فشار گیرد، ناگهان اسیر دست سندیکالیسم شد و توسط رفرمیسم راست سندیکالیستی به سازش و رکود کشیده شد. سندیکالیست ها غرق در توهم، دلباخته مماشات با سرمایه داران، در هوای دستیابی به موقعیت سندیکائی و در این راستا به امید نشستن بر سر میز مذاکره با صاحبان سرمایه، دست به کار انحراف جنبش توده های کارگر شدند. به کارگران گفتند که بر مبارزات و خیزش ها و جنب و جوش های عظیم چند ساله نقطه پایان گذارند و به جای همه این ها منتظر معجزه گری سندیکا بمانند. سندیکالیست ها جنبش وسیع کارگران را به کجراه بردند اما خود نیز از سازش ها و مماشات طلبی های خویش طرفی نبستند.
فعالین حنبش ضد سرمایه داری طبقۀ کارگر در طول سالیان زیاد به کرات توضیح داده اند که سندیکالیسم ابزار استیلای سرمایه بر جنبش کارگری است. سرمایه داری تا جائی از این ابزار سود می جوید که تحمل هزینه های آن را هم ضروری بیند، در غیر این صورت ترجیح می دهد که آنچه را از سندیکا انتظار دارد با دست سپاه پاسداران، ارتش، پلیس، بسیج و قوای مشابه انجام دهد و دولت سرمایه داری ایران از آغاز تا امروز چنین کرده است و چنین می کند. سندیکالیست ها حاضر به فهم این حقیقت نیستند. آنان این بدفهمی را به طور مدام در میان کارگران هم ترویج می کنند و بسان سمی مهلک در مغز آنان تزریق می نمایند. ما همواره و همه جا سندیکالیسم را به عنوان خطری برای جنبش کارگری افشاء کرده ایم و افشاء خواهیم کرد، اما در همان حال از هر کارگر سندیکالیستی در مقابل تعرض نظام ضد انسانی سرمایه داری بسیار مصمم و جدی دفاع می نمائیم. ما احکام زندان ۵ کارگر سندیکالیست کارخانه نیشکر هفت تپه را یک بار دیگر قاطعانه محکوم می کنیم و خواستار آزادی فوری و بدون هیچ قید و شرط همگی آنان هستیم.
جمشید کارگر
اکتبر ۲۰۰۹
