شکست ها در مواردی پلکان پیروزی های آتی می شوند و در خیلی وقت ها بالعکس، نقطه آغازی برای شکست های فاحش و پی در پی بعدی می گردند. اینکه شکست، کدامیک از دو فرایند بالا را بار آرد، بستگی تنگاتنگی به نوع رویکرد، ویژگی آرایش قوا، درجه قوام، استخوانبندی طبقاتی و بالاخره محتوای کسر و کمبودهای جنبش کارگری در پروسه وقوع و تحمل شکست دارد. شکست انقلاب اکتبر را می توان فاجعه بارترین رخداد، در تاریخ مبارزه طبقاتی توده های کارگر دنیا به حساب آورد. نه از این لحاظ که کارگران جامعه ای معین پس از سالها پیکار پردرخشش، شکست خوردند و در مقابل قدرت سرمایه از پای در آمدند، بلکه به این خاطر که شکست خوردگان و همراه آنها، کل طبقه کارگر جهانی همان شکست را عین پیروزی تلقی کردند!! http://www.simayesocialism.com/wp-content/uploads/2019/02/11.pdf