فراخوان
ای شب زده را رفیق و یاور برخیز و بپا شو ای برادر
کز وحشت ِ شب در انجماد ست خون در رگ ِ لاله های ِ پر پر
از نفرت و خشم شعله ور باش سوزنده تر از شَرار ِ آذر
غُرّنده بسان ِ رعد و توفان بُرّنده مثال ِ داس و خنجر
بِشتاب به سوی ِ قصر ِ بیداد توفنده به قصد ِ دیو ِ اَبتَر
آوار شو بر سرش چو پُتکی کز جور ِ زمانه گشته اَحمر
چونان بِسِتیز تا که گردد در خون ِ سیاه ِ خود شناور
مأیوس مباش گرچه عمری خواندند تو را ضعیف و کِهتر
کز حاصل ِ رنج ِ بازوانت عِفریت ِ حقیر گشته مِهتر !
وز آتش ِ خشم و خصم و قهرت خاموش شود دهان ِ اژدر
اینک که رسیده روز ِ موعود همراه شو با من ای دلاور
تا شب زده را رها بسازیم از قید ِ طلسم ِ دیو ِ اکبر
تا بهره ی هر گلی ز خورشید بر فرش ِ زمین شود برابر
هر فاصله ای شود *فراموش*
مابین ِ صفات ِ پست و برتر
سیاوش
۲۷ آبان ۱۳۹۲
۲
دربند و گرفتار ِدوزخیم
از آنگاه که رسولان ِمرگ و نیستی
منادیان ِرستگاری و سعادت پنداشته شدند
مُبشّران ِبهشت ِدروغین
بهشتی که انسان را
به ابدیت و تسلسل محکوم می نمود
پیام آوران ِصداقت و راستی قلمداد شدند
دربند و گرفتار ِدوزخیم
از آنگاه که به حکم ِمنجیان ِبشریت
با سرنگ ِهوا
دموکراسی تزریق کردند
و با بیرق ِسپید ِحقوق ِبشر
خونابه اش را تطهیر !
از آنگاه که عاملان ِناامنی
تامین کنندگان ِامنیتی شدند
که خود، پیش از این
نابودش ساخته بودند
از آنگاه که سرمایه
چنگال ِخونینش را
در قلب ِتپنده ی کار
بی امان فرو نمود !
دربند و گرفتار ِدوزخیم
از آنگاه که «زن»
بر پرده ی نمایش ِمدرنیسم
بسان ِعروسکان ِخیمه شب بازی
به رقص و پایکوبی در آمد
از آنگاه که به دست ِبسترسازان ِکارآفرین
در بورس ِسکس و حراجکده ی تن
به مزایده گذاشته شد
از آنگاه که تحت ِلوای ِسیاه ِمذهب
به ماشینی مبدّل گردید
که تنها و تنها
یک خروجی داشت:
ارضای ِجنس ِبرتر !
دربند و گرفتار ِدوزخیم
از آنگاه که زیر ِسایه ی شوم ِبنگ و افیون
رنگ ها یکی یکی رنگ باختند
از آنگاه که چهره ی حقیقی ِدنیا را
عریان ساختند
دنیای ِخاکستری …
آری، دنیایی که ارمغانش
مرگ ِسایه ها بود
دربند و گرفتار ِدوزخیم
از آنگاه که پلیدی های ِانسان به حیوان منسوب شد
انسانیت در اعماق ِزمین مصلوب شد
طبیعت با سلاح ِتمدّن مخروب شد
عشق زیر ِچکمه های ِنفرت منکوب شد
و خدا با دستان ِشیطان مغلوب شد
از آنگاه که بزرگترین دروغ ِهستی بر صفحات ِتاریخ مکتوب شد:
– انسان اشرف ِمخلوقات است !!
… انسانی که ثمره ی مسخ ِحیوان بود !
آری …
دربند و گرفتار ِدوزخیم
دوزخی که با دستان ِخویش بنا نهاده ایم
بزنگاهی که هرگز
راه ِگریزی از آن
مُتصوّر نخواهد بود
حتّی راهی به سوی ِبرزخ !
سیاوش
۲۹ شهریور ۱۳۹۱
۳
زئوس بر تخت است و
پِرومته در بند…
ای اورشلیم،
دیوار ِ معبدت ویران باد !
ای جُلجتا،
صلیبت سرنگون باد !
ای کعبه،
خانه ات واژگون باد !
از آسمان چشم بردار
و دست هایت را پایین بیاور،
ای زمین
دعا؛
مونولوگی ست
که هیچگاه دیالوگ نخواهد شد
سیاوش
۲۶ بهمن ۱۳۹۳
