مذاکرات سران اتحادیۀ سراسری کارگران سوئد ال او با سرمایه داران این کشور با هدف انعقاد یکی از بدترین و ضد کارگری ترین قراردادها، زیر فشار اعتراضات کارگران و فعالین جنبش کارگری عجالتاً متوقف گردید.مفاد این قرارداد محدود کردن حق اعتصاب و اعتصابات حمایتی و همچنین محدود سازی حق نحوۀ استخدام و اخراج کارگران موسوم به “مقررات حق تقدم” می باشد.
طبق گزارشات منابع رسمی بورژوازی در سوئد علت عمدۀ توقف مذاکرات عدم تمایل اتحادیۀ سراسری ال او به بدتر شدن شرایط کاری کارگران بود. اما این یک دروغ بزرگ است. سران ال او با رغبت و خوشرقصی تمام آمادۀ رفتن به پای امضای این قرارداد بودند. آنان حتی خود طراح و پیشنهاد دهنده مفاد معاهدات بودند.
طرح های اخیر ال او برای فروش هر چه بی بهاتر جنبش کارگری به سرمایه داران از قبیل کاهش ۲۰ درصدی دستمزد کارگران متال و سپس محدودسازی حق اعتصاب و مانند ان ها تا آن حد وقیح و کارگرستیز بود که حتی مخالفت برخی از فعالین درونی رده های پائین خود اتحادیه را نیز دامن زد. موج خشم کارگران ناراضی اینان را دچار وحشت کرد، به گونه ای که مجبور شدند حداقل برای حفظ موقعیت خویش به دست و پا افتند.
این اعتراضات که به”شورش اعضا ی خارج از دایرۀ تصمیم گیری ها” موسوم گشته است، توسط بخش ۸۶ صنعت کاغذ در شهر فیگه هولم با لیست اعتراضی امضا شده توسط کارگران آغاز گردید. بیش از ۳۰ کارگر عضو کلوب های مختلف در نگارش و تنظیم متن اعتراضی مشارکت نمودند. همه این جنب و جوش ها در شرائطی رخ داد که رؤسای ال او با شتاب در پشت درهای بسته مشغول رتق و فتق و توشیح قراردادها بودند. شورش های بیشتری توسط کارگران قلمروهای مختلف کار و تولید در استکهلم در حال وقوع بود. همچنین بخش صنعت الکتریک و ترانسپورت نیز بطور روشن و صریح انتقادات خود را نسبت به مفاد این قرار داد ها ارائه داده بودند.
یکی از فعالین این جنبش اعتراضی، بنام دنیس بک من در شرکت کاغذ شهر فیکه هولم می گوید: “از بابت فسخ این قرار داد ضد کارگری احساس خیلی خوبی داریم. مفاد پیشنهادی این قرارداد تماماً ضد کارگری بود لذا می باید مقاومتی جدی علیه آن از طرف ما کارگران صورت می گرفت”.
همین کارگر در پاسخ سوال خبرنگار روزنامه ای که می پرسد آیا اعتراضات موسوم به شورش در فسخ قراداد ال او نقشی ایفا کرده است؟ می گوید: ” بله مطمئناً، به این صورت که سران اتحادِیۀ ال او دیگر جرات نکردند در بد تر کردن شرایط کاری ما کارگران پیش بروند “.
مدیر مذاکرات بازرگانی و صنعت سوئد در مصاحبه ای با روزنامۀ «قانون و قرارداد» صریحاً نسبت به تعیین کننده بودن اعتراضات کارگری در فسخ قرارداد ال او اعتراف می کند. او می گوید که در پاره ای موارد نسبت به موفقیت مذاکرات با ال او امیدوار بوده است. اما طی هفتۀ اخیر با مشاهدۀ مقاومت و مخالفت کارگران عضو اتحادیه علیه روند مذاکرات، امیدش به نا امیدی تبدیل شده است.
گفته می شود که کارفرمایان برای تحمیل مفاد پبشنهادی ال او این بار با تاکتیک جدیدی به میدان خواهند آمد، به این ترتیب که برای عملی کردن آن ها و سرشکن کردن بار بحران سرمایه داری بر زندگی کارگران، مذاکرات را در سطح اتحادیه های محلی بطور مجزا پیش خواهند برد.
تودۀ کارگران سوئد باید نسبت به این ترفند و ترفند های دیگز صاحبان سرمایه و دولت آنان هشیار باشند. آنان باید بر شدت اعتراضات خویش بیأفزایند، مبارزات خود را در چهارچوب جنبش اتحادیه ای محدود نسازند. تلاش کنند تا خود را شورائی و ضد سرمایه داری سازمان دهند. آنان تنها از این طریق خواهند توانست موج تعرض سرمایه به معیشت روز خویش را دفع کرده و به عقب رانند.
جمشید کارگر
مارس ۲۰۰۹
منبع: نشریۀ
