احمد امیری کارگر معدن زغال سنگ هشتون در استان کرمان به علت ریزش معدن مزبور، پس از سه روز اغما در تاریخ ۷ شهریور ماه در بیمارستان با هنر درگذشت.
مرگ دلخراش همزنجیرمان احمد امیری کارگر ۳۲ سالۀ در معدن زغال سنگ هشتون، تدوام کشته شدن صد ها کارگر معدن در ایران در سال های اخیر می باشد. این فجایع در کنار سایر عوامل ضد انسانی کار در ایران مانند ساعات طولانی کار و شرایط مشقت بار محیط های کار و شدت استثمار، در مورد خاص معادن فقط و فقط بعلت ناایمن بودن معادن از لحاظ عدم بررسی های علمی و فنی محیط های قابل استخراج قبل از حفاری و همچنین فقدان وسایل فنی ایمنی ضروری در معادن فعال می باشد. در ارتباط با فاجعۀ کشته شدن همزنجیر طبقاتی امان احمد امیری در معدن زغال سنگ هشتون یکی از کارشناسان عضو سازمان نظام مهندسی صنایع و معادن سرمایه، در تماس با یکی از”کمیته های کارگری” موسوم به ” کمیتۀ هماهنگی”، اظهاراتی کرده است که وضعیت معادن در بسیاری از کشور های سرمایه داری بطور اعم و ایران و کشور های مشابه بطور اخص را به روشنی مشخص و نمایان می کند. ایشان
می گوید : ” این نخستین بار نیست که این چنین حوادث دلخراشی در مراکز و محیط های معدنی برای کارگران رخ میدهد. ریزش معدن زغال سنگ اتفاقی نیست که توسط کارگر معدن قابل کنترل باشد و اصولا این موضوع هیچ ارتباطی با وظایف کاری کارگر معدن ندارد. برای جلوگیری از ریزش معادن ِ زیرزمینی ای که امکان ریزش آن ها وجود دارد باید قبل ازحفاری و استخراج، مطالعات مفصل زمین شناسی، ژئوتکنیکی و مکانیک سنگ انجام گیرد. و پس از مطالعات نیز باید برای شیوه و ابزار حفاری و سپس برای نگهداری فضای زیرزمینی ایجاد شده، طراحی و پیشنهاد فنی مناسب ارایه شود.
این کارشناس معدن همچنین در رابطه با قصور در بازرسی و کنترل فنی در معادن میگوید : ” معمولاً در این گونه موارد همان طور که گفته شد : اولاً به خاطر پایین نگه داشتن هزینه های تولید و بهره برداری، جهت سود بیشتر، در اساس ایمنی ای برای کارگر وجود ندارد که شخصی بخواهد بر آن نظارت داشته باشد! و ثانیا در مواردی هم که به هر دلیل حادثه به تحقیق و بررسی می انجامد به طور معمول کارشناسان و ناظران فنی و ایمنی معادن، از کارفرمایان و صاحبان صنایع مستقل نیستند و در اغلب موارد توسط خود آنان انتخاب می شوند و هزینه های کارشناسی خود را نیز از طریق خود آنان دریافت می کنند که معمولاً به اندازه ی چند ساعت کار بابت نظارت های ماهانه ی آن هاست. نتیجه اینکه به طور معمول گزارش های ماهانه ی کارشناسان فنی و ایمنی کار در اصل یک گزارش صوری است و نهایتا هم در پرونده ی معدن مربوطه در سازمان معادن بایگانی می شود.
همان گونه که از صحبت های این مهندس صنایع و معادن که حتی اگر ناشی از تعلق و رویکرد طبقاتی به توده های کارگر نباشد اما حداقل صداقت علمی و انسانی را اساس اظهاراتش قرار داره است، برمی آید، آنجا که مسئلۀ میزان هرچه بیشتر تولید ارزش اضافی و در این راستا سود افزون و افزون تر در میان نه تنها هرگونه تقلب و عمل شنیع و جنایتکارانه برای صاحبان سرمایه این سرمایه های شخصیت یافته، مشروح می باشد، هستی و حیات کارگر نیز هیچ اهمیتی در این رابطه نداشته و ندارد. در راه کسب سود هرچه بیشتر قربانی کردن کارگران در آستان معبد کثیف و ضد بشری سود و انباشت هرچه بیشتر سرمایه جایز است بویژه که هزاران بردۀ مزدی بیکار در شهر های جوامع سرمایه داری جهت زنده ماندن آمادۀ فروش نیروی کار خود به صاحبان جنایتکار سرمایه و دولت هایشان و استثمار شدن توسط آنها هستند.”
جمشید کارگر
یازدهم شهریورماه۱۳۹۴
