گردهمائی کارگران در پاریس، کوششی در جستجوی ایجاد آلترناتیو فریده ثابتی
این فقط آغاز راه است؛ شعار کارگران در ماه مه ۱۹۶۸
Das ist nur der Anfang
This is just the beginning
روز ۵ شنبه ۲۴ ژانویه ۲۰۱۳ در دانشگاه Sciences Po پاریس ۵۰۰ نماینده از کارگران کارگاه های مختلف که مشغول مبارزه اند، کارگران مهاجر بدون مدارک اقامت، دانشجویان عضو حزب جدیدالتاسیس ضد سرمایه داری برای ترتیب و هماهنگ ساختن چگونگی مبارزه با اخراج ها و کاهش به اصطلاح مخارج با کاهش پرسنل و ساعات کار، گرد آمدند. آن ها برای ایجاد یک آلترناتیو در مقابل اتحادیه های بزرگ موجود که در مقابل حملات کارفرماها و دولت علیه کارگران یا پسیو مانده اند یا بدتر از آن با آن ها همکاری می کنند{ البته این مساله تازه ای نیست و نزدیک یک قرن است که کار اتحادیه ها به همین مذارکرات و چانه زدن ها برای خاموش نگهداشتن کارگران خلاصه شده است.}. در کشورهایی مثل هلند کارفرماها آن چه را که تاکنون نتوانسته بودند پیاده کنند و واقعیت دهند اکنون با کمک دولت و اتحادیه به اجرا در آورده اند. بعنوان مثال قرارداد قابل انعطاف سازی کار در کارخانه ها برای قابل انعطاف ساختن امنیت سرمایه که بین انجمن کارفرمایان و بزرگترین اتحادیه هلند بسته شد و به امضا رسید که شدید ترین حملات به حقوق کارگران در دهه های اخیر است و با آن تبدیل تدریجی مشاغل دائم به موقت امکان پذیر شد و قراردادهای کار نامطمئن و ناامنی مشاغل بصورت قاعده در آمد. موازی و درکنار این قرارداد که بطور گسترده در رسانه های بورژوائی مورد تعریف و تمجید قرار گرفت، طرح هایی برای اخراج کارگران در کل کشور گنجانده شده است. در فرانسه در سال آتی قرار است ۴۰۰.۰۰۰ شغل موجود حذف شوند.
در این نشست نمایندگانی از کارگاه هایی که کارگرانش مبارزه را آغاز کرده اند شرکت کردند؛ بطور مثال کارگران اتومبیل سازی PSA و رنو و بیش از همه کارخانه PSA در Aulnay که براساس اعلام کنسرن در ۲۰۱۴ بسته خواهد شد. بخش اتومبیل سازی و مبارزه کارگرانش در فرانسه بخاطر این که ۲۰% کارگران صنعتی را شامل است، و این که در چند ساله اخیر مورد هجوم بسیار برای تغییر ساختار قرار داشته است، بسیار مهم است. قابل ذکر است که PSA در تابستان ۸۰۰۰ شغل را حذف و بهمین تعداد کارگر را بیکار کرد. برعلیه موج جدید حملات کارگران دو هفته است که اعتصاب را آغاز کرده اند. هم چنین تنها ۱۰ روز قبل از این نشست کارخانه رنو اعلام کرد که ۷۵۰۰ شغل را بزودی جذف خواهد کرد. علاوه براین نمایندگانی از شاغلان ایرفرانس که در آن جدیدا ۴۵۰۰ شغل حذف و کارگرانش بیکار شده اند و هم چنین نمایندگان کارگران لاستیک سازی گودیر در که ۶۰ ماه هست که در حال مبارزه اند، کارگرانی از شرکت های منفرد و کارگران قراردادموقت همین دانشگاه هم حضور داشتند.
نتایجی که ازین گردهمائی حاصل شد این بود که اعلام شد جمع اعتمادی به مذاکره صلح آمیز با کارفرماها ندارند که در آن روسای اتحادیه ها با کارفرماها به مذاکره می نشینند و برای سرنوشت کارگران تصمیم می گیرند و روی چندرقاز چانه می زنند. آن ها معتقدند که کارگران باید با هم علیه موج اخراج ها متحد شوند. نباید هم خود را مثل اتحادیه فقط برای گرفتن غرامت بعد اخراج صرف کنند، بلکه برای حفظ مشاغل و محل های کاربعنوان حق کارگر در برابر کارفرما مبارزه کنند. اگر کارفرماها اعلام می کنند که پولی ندارند و اوضاع اقتصادی برای پرداخت خراب است به جای تسلیم شرایط خواهان بازرسی دفاتر مالی و حساب و کتاب های شرکت شوند. در این نشست کارگری از کارخانه تلویزیون سازی فیلیپس که در اعتصاب رادیکال سال ۲۰۰۹ شرکت داشت و با مبارزه ای که سه سال ادامه داشت همراه بود حضور داشت. او از تجربیاتشان در اخراج مدیر کارخانه و اداره کارخانه تحت کنترل کارگری گزارش داد و گفت کارگران باید بیاموزند که ” این روسا هستند که به کارگران نیاز دارند اما کارگران نیازی به رئیس ندارند”.
گردهمائی برای تداوم کار اجتماعی را در ۲۹ ژانویه جلوی وزارت کار سازماندهی کرده است که کارگران شرکت های مختلف در بخش های مختلف که اعتصاب و مبارزه در آن ها جریان دارد، شرکت خواهند کرد. که باید این اجتماع مقدمه ای برای ایجاد یک کلکتیو جهت دفاع از مشاغل و محل های کار شود. هم چنین یک بلوک حمایتی جوانان و دانشجویان زیر پوشش شعار ماه مه ۱۹۶۸ یعنی ” این فقط آغاز راه است” ایجاد می شود.
مسلما هرگونه کوششی برای سازماندهی و حمایت از مقاومت در برابر حملات کارفرماها و دولت های سرمایه داری علیه محل های کار، استاندارد زندگی، امنیت شغلی و روانی کارگران و خانواده هایشان توسط خودکارگران و فعالین کارگری بسیار لازم است اما مقاومت و دفاع به تنهائی کارساز نیست. کارگران اگر بخواهند موارد بالا را واقعا مورد دفاع قرار دهند باید علیه سرمایه جهت گیری کنند و در مقابل سرمایه خود را برعلیه سرمایه و شیوه رایج آن یعنی علیه کارمزدی که عامل استثمار کارگران و تقویت سرمایه است، سازمان دهند.
منبع:
Junge Welt
۲۸.۱.۱۳
